Nederlandse illustratoren die je niet mag vergeten

We hebben in Nederland zó veel goede illustratoren rondlopen, dat je er een boekenwinkel mee kunt vullen. Toch zijn er een paar namen die met kop en schouders boven het maaiveld uitsteken. Niet omdat ze per se het mooist tekenen (smaken verschillen, hè), maar omdat ze iets unieks brengen. Iets waardoor kinderen én volwassenen blijven bladeren, staren, lachen en soms zelfs een beetje huilen.

Deze vier zijn wat mij betreft echte iconen:

Fiep Westendorp, de kracht van eenvoud

Fiep is een legende. Punt. Haar illustraties lijken simpel, zwart-wit, bijna schetsachtig. Maar vergis je niet: ze barsten van leven. Elk lijntje is raak. Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet, Otje, je ziet het en denkt: “Ja, dat is mijn jeugd.” Ze bewees dat je met weinig middelen ontzettend veel kunt zeggen. Fiep tekende geen details, ze tekende karakters. En dat maakt haar werk tijdloos.

Max Velthuijs, filosofie in een kikkerpak

Kikker is groen. En warm. En verdrietig. En blij. En filosofisch. Max Velthuijs gaf emoties een gezicht, letterlijk. Zijn werk is zacht van kleur en tekstuur, maar hard in betekenis. Hij maakte boeken die kinderen begrepen en volwassenen raakten. Geen franje, geen spektakel. Gewoon een kikker die nadenkt over het leven. En dat is precies wat het zo goed maakt.

Charlotte Dematons, waar is Wally, maar dan duizend keer mooier

Als je ooit een boek van Charlotte hebt opengeslagen, weet je dat je je dag kwijt bent. Haar illustraties zijn een explosie van detail, kleur en sfeer. Nederland, Sinterklaas, Alfabet – je blijft kijken. Er zit humor in, geschiedenis, cultuur, en een absurd oog voor detail. Je ontdekt elke keer iets nieuws. Ze tekent geen prentenboeken, ze tekent werelden. En je wil erin wonen.

Loes Riphagen, geniaal

Loes is een van mijn persoonlijke favorieten. Ze maakt illustraties die nét een beetje donkerder zijn, maar altijd speels blijven. Haar werk is gedurfd en humoristisch. Ze durft af te wijken, en dat maakt haar uniek. Elk boek van haar is een avontuur vol verrassingen.

Waarom deze illustratoren blijven hangen

Omdat ze zichzelf zijn. Niet glad, niet trendy, maar echt. Ze bouwen werelden waarin kinderen zich kunnen verliezen en volwassenen zich herkennen. Hun werk is herkenbaar, niet omdat het op elkaar lijkt, maar juist omdat het zó eigen is. Talent is nodig, maar herkenbaarheid is key. Deze illustratoren hebben een visuele stem die je uit duizenden pikt. Ze zijn niet de beste omdat ze het ‘mooist’ tekenen, maar omdat ze iets raken.

Wat kunnen wij daarvan leren?

Blijf bij jezelf. Teken zoals jij de wereld ziet of zoals je zou wíllen dat hij eruitziet. Wees niet bang voor een beetje gekte, of een beetje 'lelijkheid' zelfs. Perfectie is saai! En wat écht blijft hangen, is werk met karakter.

Dus, pak je potlood, je iPad of je koffievlekken en begin gewoon. Maak iets dat zó jou is, dat mensen het onthouden. Net als Fiep, Max, Charlotte en Loes.